یکی از تعیین کننده ترین جنبه های فرهنگ یک محل کار، سبک لباس پوشیدن مانند انواع لباس کار دو تکه است. به طور معمول، اگر از شما انتظار می رود کت و شلوار و کراوات بپوشید، این یک محیط فشرده تر (به معنای واقعی کلمه) با فعالیت های مشتری است.
این کدهای لباس رسمی اغلب با شرکت هایی در حوزه مالی یا حقوق مرتبط است.
دفاتر کمتر رسمی تمایل دارند افراد را برای کارهای پشت صحنه بیشتر استخدام کنند (یک شرکت فناوری جوان را در نظر بگیرید)، جایی که چیزی مانند شلوار جین و Allbirds استاندارد هستند.
همچنین شرکت‌هایی وجود دارند که در این بین قرار می‌گیرند – 62 درصد از شرکت‌ها در سراسر کشور حداقل یک بار در هفته اجازه می‌دهند لباس راحتی بپوشند، در مقایسه با 36 درصدی که هر روز این اجازه را می‌دهند. 36 درصد درصد بالایی نیست، اما نسبت به درصد سال 2014 که تنها 19 درصد بود افزایش یافته است.
در حالی که داده ها حاکی از تغییر به سمت لباس پوشیدن غیررسمی در دفتر هستند، من مدتی را در یک محیط اداری رسمی و غیررسمی در یک آژانس روابط عمومی گذرانده ام، جایی که اغلب با مشتریان ملاقات می کردم و نیاز داشتم که در کنار هم به نظر قدرت فرماندهی بروم. (به شلوار یا لباس زیبا فکر کنید).
من متوجه نگرش کاملاً متفاوتی نسبت به کارم نشدم، اما قطعا روزهایی بود که به زور خودم را به لباسی ناخوشایند می پوشاندم یا از راه رفتن تا جلسات چند روزه مشتری با کفش پاشنه دار تاول می زدم و وقت خود را برای اصلاح وضعیت تلف می کردم. .
نکته دیگری که باید در مورد اینکه چه لباسی برای روز کاری بپوشید فکر کنید این است که می تواند بر نحوه درک و در نتیجه رفتار مردم با شما تأثیر بگذارد.
پوشیدن هر چیزی که به عنوان “لباس حرفه ای” در محل کار شما تلقی می شود، می تواند درک مردم از شما را بهبود بخشد و حتی به شما قدرت بیشتری بدهد.
این امر منطقی است، زیرا لباس یکی از راه‌های اصلی ابراز وجود و پیام دادن به شخصیت، فرهنگ و ترجیحات افراد بوده است.
