با دستگاه تصفیه آب تایوانی بیماریهای ناشناخته را از بین ببرید!

در کاربردهای فیلتراسیون دستگاه تصفیه آب تایوانی، غشاهای نانوالیاف الکتروریسی شده غیربافته به دلیل ساختار منافذ بازشان، عموماً شار بالا و مقاومت هیدرولیکی پایینی از خود نشان می دهند.

با این حال، علیرغم استحکام بالای الیاف منفرد به دلیل کشش مکانیکی در طول فرآیند الکتروریسی، ماهیت نبافته آنها ممکن است به پایداری مکانیکی ضعیف منجر شود زیرا ممکن است از تراکم رنج ببرند.

فرآیندهای معمولی فیلتراسیون غشایی تحت فشار قرار می گیرند و بنابراین علاوه بر پایداری شیمیایی و حرارتی، غشا نیاز به استحکام مکانیکی کافی دارد.

بهبود استحکام مکانیکی را می توان از طریق روش های مختلفی از جمله استفاده از مواد افزودنی، اتصال عرضی یا جوش الیاف به دست آورد.

دومی را می توان با استفاده از روش هایی مانند عملیات حرارتی بالای Tg پلیمر یا با جوشکاری با حلال به دست آورد.

عملیات حرارتی برای پلیمرهایی مانند PVDF و Yin و همکاران اعمال شده است.

نشان داده اند که چنین عملیاتی را می توان در پردازش پیوسته و رول به رول نانوالیاف نایلون-6 گنجاند.

عملیات حرارتی تشک چرخیده منجر به افزایش استحکام مکانیکی و انعطاف پذیری شد.

با این حال، این نیز با انقباض و در نتیجه کاهش اندازه منافذ همراه بود.

در مواردی که چنین عوارض جانبی نامطلوب هستند، جوشکاری با حلال برای موادی مانند PAN و PES استفاده شده است.

درمان با حلال منجر به درجه کمتری از تغییرات مورفولوژیکی در مقایسه با عملیات حرارتی و در نتیجه سازش کمتری برای عملکرد فیلتراسیون آن شد.

با این حال، در مورد PES جوش داده شده با حلال، علیرغم نفوذپذیری بالاتر، همچنین مشخص شد که پایداری مکانیکی کمتری نسبت به PES عملیات حرارتی شده دارد، که مقاومت تراکمی و خواص کششی بهتری را نشان می دهد.

به این ترتیب، انتخاب روش پایدارسازی مکانیکی بهینه تا حد زیادی به شرایط نهایی که در آن غشا مورد استفاده قرار می گیرد و اندازه منافذ مورد نظر است.

اکثر پلیمرهای مورد استفاده در فیلتراسیون آب اساساً آبگریز هستند.

به این ترتیب، برای کاربرد در فیلتراسیون آب، اصلاح از طریق هیدروفیلیزاسیون ممکن است مورد نیاز باشد.

روش‌های هیدروفیلیزاسیون را می‌توان به طور کلی به چهار نوع عمده طبقه‌بندی کرد، یعنی پیوند سطحی ناشی از پلاسما، اکسیداسیون شیمیایی، عامل‌سازی سطح شیمیایی آلی و تابش.

پیوند سطحی ناشی از با این حال، باید در نظر داشت که این تیمارها ممکن است منجر به تغییراتی در مورفولوژی فیزیکی و خواص مکانیکی غشاء شوند.

چنین تیمارهای سطحی همچنین ممکن است برای بهبود گزینش پذیری نسبت به آلاینده های خاص یا تغییر تخلخل غشا استفاده شوند.

آنها همچنین می توانند برای فعال کردن سایر خواص مانند خواص ضد میکروبی یا جذب یون های فلزی استفاده شوند.