كليه دانش آموزان اصطلاح جعبه کمک های اولیه خودرو را شنيده بودند و از ميان آنها فقط 14 نفر تجربه عملي قبلي از انجام كمك هاي اوليه را گزارش كرده بودند. در میان کسانی که در مورد کمک های اولیه شنیده بودند، تلویزیون/رادیو منبع اصلی اطلاعات (38.7%)، والدین (24.3%)، معلمان (17.4%)، دوستان (11.7%) و بستگان (4.8%) بودند.
36.5 درصد از دانش آموزان پاسخ دادند که فصلی در مورد کمک های اولیه در کتاب علوم آنها وجود دارد در حالی که بقیه (54.3٪) چنین فصلی را رد کردند یا حتی نمی توانند (9.2٪) چنین فصلی را به خاطر بسپارند. با این حال، همه آنها به اتفاق آرا موافقت کردند که این به عنوان بخشی از برنامه درسی آنها تدریس نمی شود.
به طور کلی، دانش پیش از مداخله در مورد مدیریت کمک‌های اولیه ضعیف با حداکثر پاسخ نادرست برای مدیریت مارگزیدگی، یعنی 218 (96.4%) و حداقل نادرست برای مدیریت گزش حشرات، یعنی 112 (48.7%) بود. پس از مداخله آموزشی، حداکثر پاسخ صحیح در صورت مدیریت سوختگی، یعنی 200 (87%) و حداقل پاسخ صحیح برای مدیریت مارگزیدگی، یعنی 55 (67.4%) ذکر شد.
تفاوت معنی داری بین دستیابی به دانش قبل و بعد از مداخله وجود داشت همانطور که توسط آزمون مک نمار کای اسکوئر در مدیریت کمک های اولیه آسیب بریدگی، (3.5٪ – 86.5٪) سوختگی (3.5٪ – 87٪)، رگ به رگ شدن (9.2٪) نشان داده شد.
پنج سوال برای ارزیابی نگرش دانش‌آموزان در مورد استفاده از کمک‌های اولیه پرسیده شد و تغییر معنادار نیز با آزمون مک‌نمار کای اسکوئر در طی ارزیابی پس از مداخله ثابت شد. آزمون t زوجی برای مقایسه نمرات دانش و نگرش دانش‌آموزان در مورد کمک‌های اولیه قبل و بعد از آزمون انجام شد و تغییر معنی‌داری در آگاهی در مدیریت کمک‌های اولیه آسیب‌های منتخب از نمره پیش آزمون به نمره پس آزمون.
برای تعیین کمیت اثربخشی اندازه اثر آموزش بهداشت استخراج شد. برای نمره دانش، d کوهن 5.14 با اندازه اثر بزرگ بود که نشان دهنده تأثیر بسیار مؤثر برنامه آموزشی است. همچنین تغییر معنی داری در نگرش در مورد کمک های اولیه به عنوان افزایش آشکار نمره پیش آزمون به نمره پس آزمون مشاهده شد. میانگین اختلاف نگرش 8/1 بود. d کوهن برای نمره نگرش 1.88 با اندازه اثر متوسط بود.
